|
De Winter-Efteling is een project in ontwikkeling. Na een
drietal proefopenstellingen (1999-2000, 2000-2001 en 2001-2002)
werd de koude variant van de al vijf decennia draaiende
zomeropenstelling van het park definitief op de parkagenda gezet.
Het aantal openingsdagen werd wat verruimd en wederom werden de
specifieke Winter-Efteling-ingrediënten verbeterd en aangepast
aan de ervaringen die in de voorgaande jaren waren opgedaan. Op
deze pagina is de ontwikkeling van de Winter-Efteling tijdens de
afgelopen winteropenstellingen te volgen. Openingsdagen,
bezoekerscijfers, maar ook specifieke zaken per Winter-Efteling
die interessant zijn om te vermelden, geven hier samen een
overzicht in vogelvlucht van de winterse openstellingen van het
sprookjespark.
|
|
 erwijl
eind 1999 de mensheid zich wereldwijd opmaakte voor
millenniumvieringen en de aankomende strijd met de gevreesde
millenniumbug, gebeurde er in het kleine plaatsje Kaatsheuvel in ’t
hart van Brabant iets waar vele sprookjesfanaten en andere
zonderlinge figuren al jarenlang om hadden gevraagd; het lokale
sprookjespark, dat de lezer van deze site vast wel kent als De
Efteling, zou na maanden van voorbereiding dan toch eindelijk eens
écht de poorten openen in de tijd van ijs en kou tussen de twee
zomerseizoenen van 1999 en 2000.
Jawel, lieve lezer, nadat het park jaren achtereen flink had
geïnvesteerd in een arsenaal aan overdekte, dan wel verwarmde
attracties, én vervolgens ook de stoute moed en organisatorische
kracht — immers, de winter is traditioneel voor het park de tijd van
het jaar waarin onderhoud en bouwactiviteiten plaatsvinden — kon
opbrengen om een stap verder te gaan dan de andere grote
toeristische trekpleisters in de omgeving durfden te zetten, opende
om 10.30 uur op zaterdag 11 december 1999 de Efteling "voor het
eerst” in haar toen 47-jarig bestaan in de winter de poorten. “Voor
het
eerst” staat hier tussen aanhalingstekens, omdat in de vroege
parkgeschiedenis (1955) de Efteling al eens de poorten enige
winterse dagen opende om buurtbewoners uit de Langstraat te laten
schaatsen op de bevroren siervijver, en ook omdat van tijd tot tijd
er wel eens een winters arrangementje in elkaar werd gezet in
bijvoorbeeld het Carrouselpaleis. Maar enfin, 1999 was wél de eerste
échte Winter-Efteling.
Opmerkelijk was, dat er amper reclame werd gemaakt voor dit
bijzondere experiment. Slechts een enkele advertentie in de kranten
moest de koufanaten onder ons warm maken voor een bezoekje aan het
park in de periode waarin men traditioneel liever thuis bij het
haardvuur of de CV een goed boek (bijvoorbeeld 'The Lord of the
Rings')
leest. Het aantal bezoekers heeft er uiteindelijk echter niet echt
onder geleden. Voor de eerste nieuwsgierigen en freaks lag op de
eerste openingsdag drie meter krentenbrood klaar, met daarbij een
ruime hoeveelheid warme chocolademelk. De vroegste gasten, waaronder
natuurlijk ook veel abonnementhouders die speciaal voor de
winteropenstelling een nieuw pasje moesten aanschaffen, konden
hiervan genieten nadat directeur Ronald van der Zijl samen met
Pardoes officieel de Winter-Efteling (zoals het project al vanaf het
begin wordt genoemd) geopend hadden verklaard. Een historisch
moment.
 Bij
zo’n eerste wintereditie is het natuurlijk vooral afwachten en -tasten
hoe het publiek zal reageren; er werd op alle fronten flink
geëxperimenteerd met het concept. Er was voorzien in extra vermaeck
in de vorm van attracties, winterse decoraties, en vooral veel
entertainment. De horeca deed mee met specifieke oer-Hollandse
wintergerechten als stamppot, rookworst en erwtensoep. Opvallend was
ook de parkmuziek, die uit speciaal aangelegde groene
paddenstoelen-luidsprekers kwam die in de bossages langs de paden
verstopt waren. Later zou blijken dat deze toevoeging permanent was.
Zo werd het speakersysteem onder andere gebruikt om vanaf het
zomerseizoen van 2000 de inmiddels zeer bekende melodie te spelen op
de gloednieuwe Pardoes Promenade. Elders in het park klinkt
sindsdien ook regelmatig sfeermakende muzak.
Om de winterpremière zo bijzonder mogelijk en dus aantrekkelijk voor
een bezoek — ook bij koud en guur weer — te maken, werd er besloten
om het park een heel ander soort sfeer te geven. Een sfeer die
radicaal anders zou zijn dan men gewend was van de zomer, maar toch
zeker zo goed zou passen bij het Pieck-karakter en de sprookjesbasis
van het park. Dit gebeurde door middel van bijzondere aankleding van
de bekende Efteling-figuren, knisperende kampvuren op enkele grotere
pleinen, duizenden lampjes en spots (die de attracties extra
bijzonder uitlichtten) en niet te vergeten natuurlijk,
het
IJspretpaleis en het Kinder Winter Wonderland, twee
attracties die speciaal voor de winter het aanbod moesten aanvullen.
Dat was overigens ook hard nodig, want van enkele attracties mocht
of kon tijdens de winter geen gebruik worden gemaakt. Er werd zelfs
een heel parkdeel afgesloten. Als
verrassing, en in afwijking op de aankondigingen, werd echter de
Bob, toch zo’n beetje dé winterattractie bij uitstek, toch geopend
op een aantal dagen van de Winter-Efteling, waardoor er tenminste
één wat heftigere buitenattractie gedaan kon worden. Een bijzonder
onderdeel van de Winter-Efteling ten opzichte van de zomervariant
was het straatentertainment, dat massaal werd ingezet door het hele
park. Naast dit entertainment in de open lucht waren er tijdens de
eerste Winter-Efteling ook twee binnenvoorstellingen in het park te
zien, maar een beetje tegen de logische verwachtingen in was
daaronder niet de inmiddels bekroonde Sprookjesshow in het “zwembadtheater”.
Het nieuwe Efteling-theater in het Uitrijk heeft er bij de vierde
editie van de winteropenstelling voor gezorgd dat de gasten die dit
inmiddels meer dan ingeburgerde onderdeel van een dagje Efteling
niet kunnen missen, ook niet meer hóeven te missen.
Het eerste weekeinde van de openstelling verliep niet erg
rooskleurig; door het slechte weer bleven veel mensen thuis,
waardoor het park een nogal verlaten indruk maakte. Storm en regen
zijn natuurlijk ook niet echt de ultieme lokker om het park te
bezoeken. Er moesten zelfs wegen in het park worden afgesloten door
de dreiging van vallende sterren (nee nee… niet de echte, slechts
houten creaties die als decoratie in de bomen waren gehangen, maar
daar door de wind even snel weer uit vielen). De directie kreeg bij
wijze van spreken al knikkende knieën. Niet van de kou, nee, meer
over het antwoord op de vraag of het nu eigenlijk wel zo’n goed idee
was, die winteropenstelling. Het park had bekend gemaakt dat er in
ieder geval drie winteropenstellingen zouden komen als proef.
Mochten deze slagen, dan zou de Winter-Efteling een permanent item
op de parkkalender worden. Het geheel viel of stond daarom ook bij
een succesvolle proef.
Na het wel erg rustige eerste weekend kwam er een tweede weekend,
ook wel bekend als het ‘Laafweekend’. Alle adoptieouders van een
Laaf-Products-Laaf konden met korting een bezoek brengen aan de
Efteling. Er werden speurtochten gehouden door het Lavenlaar en in
de Waterorgelfoyer was een kleine Laaf Products-tentoonstelling. De
Laven (natuurlijk in combinatie met de kortingen) deden hun werk, en
het tweede weekeinde was een stuk drukker dan het eerste. Toen het
op de zondag ook nog eens voor het eerst tijdens de Winter Efteling
begon te sneeuwen, was de wintersfeer compleet. Een week later
begon de kerstvakantie, de periode van de winter waarbij het er echt
om zou gaan spannen of de Winter-Efteling een levensvatbaar concept
was.
Twee weken later kon men dat succes met zekerheid vaststellen.
Bezoekers waren zeer te spreken over de zo oer-Hollands gezellige
wintersfeer, waar vooral de sfeerverlichting ’s avonds een steentje
(zeg maar gerust rotsblok) aan bij droeg; nog nooit in haar
geschiedenis was het park zo mooi en volledig uitgelicht. De tent
met de kunstijsbaan op de Picknickweide bleek de topper te zijn van
de extra winterattracties. De decoraties in het park die het gebrek
aan bloemen en groene struiken en bomen moesten compenseren, werden
vaak echter weer wat minder gevonden. Ook het overvloedige
entertainment was niet allemaal van een even hoog niveau.
Niet onaardig voor de horecaomzet was de opvallend grote vraag naar
eten en drinken. Dit was duidelijk heel anders dan in de zomer. Hoe
groot die run op de horeca wel niet was tijdens de Winter-Efteling
bleek vooral tijdens de kerstdagen, toen er zelfs kantoorpersoneel
ingezet moest worden om de grote vraag naar versnaperingen en
winterse kost op te kunnen vangen. Het park sloot op 9 januari 2000
een prachtige eerste Winter-Efteling af met meer dan 188.000
bezoekers.
 roef
nummer één was zeker geslaagd te noemen, maar voor verbetering is
altijd plaats en daar werd tijdens de tweede editie van de Winter-Efeling dan ook veel aandacht aan besteed. Zo werd er meer aandacht
geschonken aan de alom aanwezige decoratie, die nu ook een beetje
een herkenbare grote lijn leek te hebben die thematisch samen te
vatten valt als “buiten koud, binnen warm”. Dat wil zeggen dat er
buiten vooral koude kleuren als blauw en wit, en binnen vooral warme
kleuren als geel, rood en bruin centraal stonden. Met ‘binnen’
worden overigens niet alleen attracties en horeca bedoeld, maar ook
de winkeltjes. Om het ook buiten toch nog behaaglijk te houden
werden er meer kampvuren in het park geplaatst, ieder op een plein
met horeca in de buurt, en eigen entertainment ter plaatse. Dat
entertainment werd overigens van alle Winter-Efteling-onderdelen
misschien wel het hardst aangepakt. Iedere act werd vanaf deze
editie uitgevoerd in de open lucht (geen voorstellingen meer in een
theaterruimte dus) en bovendien werden er nu hogere eisen gesteld
aan de acteurs en actrices.
Menigeen zal zich hierdoor ook de tweede Winter-Efteling kunnen
herinneren als één van de beste straatentertainmentseizoenen die de
Efteling ooit heeft gekend. Denk maar eens aan de WinterWonders
(die nu al te boek staan als het absolute hoogtepunt van Eftelings
meedeingenot), het Hartverwarmend Entertainment (wat vooral op het
Fata Morgana-plein zorgde voor een absoluut hoogtepunt), de WinterDwarrels en de Volendamse Gezelligheid.
 Er
werd ook flink gesleuteld aan het attractieaanbod, met bijvoorbeeld
de komst van de sneeuwhelling in het vernieuwde
Kinder Winter
Wonderland en de toevoeging van de Beierse Markt. De tent van de
ijsbaan werd vergroot om de horeca hier meer ruimte te bieden en het
toegankelijke deel van het park als totaal werd ook iets vergroot,
want het parkdeel vanaf het vernieuwde Kinderspoor tot aan het oude
Efteling-Theater en horecapunt de Meermin werden toegevoegd aan de
beschikbare paden en lanen tijdens de Winter-Efteling.
Al deze extra moeite die de Efteling zich had getroost om het park
nog aantrekkelijker te maken mochten gelukkig baten, én hoe! Op
tweede Kerstdag moest het park ’s middags de parkeerplaats zelfs
sluiten, omdat deze compleet vol stond met de heilige koeien van de
tienduizenden argeloze bezoekers, die allemaal op die dag blijkbaar
niets beters te doen hadden dan in de betoverende winterwereld rond
te hangen. We kunnen ons er wel iets bij voorstellen overigens. Deze
omgekeerde exodus zorgde uiteraard wel weer voor de nodige klachten,
maar ook voor een welkome toestroom van vaderlandse pers die het
groots gewaardeerde ijsfestijn weleens van dichtbij wilde meemaken.
Ondanks de soms enorme drukte en de daaruit voortvloeiende
darmatische wachttijden bij horeca, toiletten, winkels en
topattracties, beoordeelden de 263.000 bezoekers deze Winter-Efteling heel positief. Van de ijsvissen in de Siervijver tot de
Laafse Winterspelen in de enclave van het ooit juist voor ijs en
sneeuw weggevluchtte volkje, alles samen zorgden ze voor een hele
lading aan sfeervolle momenten, die met stip en twinkel
bijgeschreven konden worden in de kronieken van het park.
 en neme de tweede
wintereditie van het attractiepark in hartje Brabant, men plakt daar
een weekend in openingstijden bij, organiseert de horeca beter en
doet even wat leuks met de entertainmentkalender et voila: Winter-Efteling 3. Toch wist het park meer bezoekers te trekken dan
voorheen, al was het maar een lichte stijging. Het entertainment was
deze winter erg uitgebreid, maar niet speciaal zo veel beter dan
tijdens WE2. Het aantal kampvuren was wel weer flink uitgebreid; er
was geen plein in het park te betreden zonder het sfeervolle
geknapper van vlammetjes te horen. Niet zozeer een bewuste
toevoeging, maar wel leuk voor de liefhebbers was het feit dat nu
ook voor het eerst de bouw van een grote attractie in de
wintermaanden gevolgd kon worden. Aan de Pardoes Promenade werd
namelijk druk gebouwd aan het skelet van het PandaDroom-complex.
Deze winter kenmerkt zich verder door veel publiciteit; het aantal
advertenties in kranten en de hoeveelheid televisiemomenten was
groter dan voorheen, zelfs groter dan in menig zomerseizoen. Een
financiële monsteroperatie die de Efteling (en natuurlijk de rest
van de Europese Monetaire Unie) bezig hield in de maand januari was de
invoering van de Euro. Deze verliep nog wat stroef: menig automaat
in het park, waaronder ook Ezeltje Strek-je, was nog niet voorbereid
op de nieuwe munteenheid. Naast het balkende dier stond dan ook
vrijwel permanent een medewerker om die lelijke euromuntjes in te
wisselen voor ouderwetse en vertrouwde klinkende munt.
Dit was de laatste proefopenstelling in de aangekondigde reeks van
drie. Door het grote succes van de drie winters werd in maart 2002
besloten dat de Winter-Efteling een jaarlijks terugkerend gebeuren
zou worden.
 en heuse wintershow in
het nieuwe Efteling-theater die de gemoederen hoog deed oplopen en
een nieuwe winterattractie gesitueerd op de Oude Tufferbaan behoorden
tot de grote aanwinsten voor de vierde Winter-Efteling. Dit was de
eerste winter die niet langer als proefeditie werd bestempeld en ook ditmaal slaagde het park weer erin een lichte stijging in de
bezoekersaantallen te verwezenlijken, naar alle waarschijnlijkheid
vooral door het extra weekend dat was toegevoegd aan de
openingsperiode.
Een bijzondere winter is Winter-Efteling 4 door de verdere
stroomlijning van het concept en de nieuwe toevoegingen wel te
noemen, maar toch daalden de magie en verwondering deze keer een
beetje, als we de gemiddelde mening van Efteling-liefhebbers mogen
geloven althans. Een precieze reden was moeilijk te geven voor het
enigszins teleurstellende sfeergevoel dat deze Winter-Efteling
menigeen gaf. Misschien komt het doordat het park zien in
wintersferen of bij een heldere sterrenhemel geen unicum meer is,
maar een vast ritueel dat menig Efteling-bezoeker nu wel een beetje
gewend is? Door deze gewenning kan Winter-Efteling 4 ook meer worden
gezien als een evolutie op het eerst nogal revolutionaire evenement
dat drie jaar lang werd gehouden.
Natuurlijk keerde er weer heel wat vaste Winter-Efteling-items terug,
maar er waren ook veel nieuwe zaken die de winter toch weer
bijzonder moesten maken in de reeks van openstellingen, en een extra
reden moesten geven om de zomergasten ook de winterversie te laten
bezoeken. De speciaal geschreven show in het Efteling-theater en de
nieuwe langlaufbaan zijn daar voorbeelden van. Ook een totaal
omgegooid entertainmentprogramma (waar ook de populairste zomeract,
DEEEF, een uitgedund plaatsje in kreeg) en enkele veranderingen aan
de vertrouwde winterattracties (nieuwe tenten voor het
Kinder Winter
Wonderland en het IJspretpaleis en een beter georganiseerde opzet
van de Beierse Markt) horen daarbij.
|
|
 oor
de bizarre prijsstijging die dit jaar werd doorgevoerd op
het winterabonnement, besloten veel trouwe bezoekers dit
maal niet tot de aanschaf van het
onbeperkte-toegang-verschaffende-pasje over te gaan.
Overigens was dat
― het
financiele aspect daargelaten
― niet
geheel zonder reden: veel bijzonders was er deze editie
niet te melden. Her en der begon zelfs al aardig wat
kritiek te klinken op het nu toch al redelijk uitgekauwde
Winter-Efteling-concept. De aanpassingen en verbeteringen
lijken met de jaren kleiner te worden. Wellicht dat het
gedaalde aantal bezoekers per dag hiervan ook een teken
aan de wand is.
Natuurlijk stond voor het eerst een grote familiemusical
op de planken van het theater, maar dat leek helaas als
gevolg te hebben dat het entertainment binnen de
eigenlijke parkgrenzen tot een dieptepunt was gezonken. Er
waren deze editie geen binnenacts; alleen buiten in de kou
kon men op een enkel pleintje wat entertainment vinden.
Het was dan ook niet verwonderlijk dat al snel de act op
het nieuwe Anton-Pieckplein het meest werd bezocht,
aangezien er gewoon niet veel beters te vinden was.
 Het
Anton-Pieckplein moest wel meer WE5-leed opvangen. Het
ware Winter-Efteling-gevoel in de sfeer van Pieckse
prenten kwam hier het beste uit de verf. Vele kleurrijke
lampions die zo gemaakt konden zijn door wat negentiende
eeuwse jongeren uit een nabijgelegen herberg sierden de
lucht boven het plein. Prachtige en sfeervolle guirlandes
en kransen decoreerden de gebouwtjes aan het plein,
terwijl de daken schitterden onder een pak (kunst-)sneeuw.
Daarbij kwamen nog het laaiende kampvuur, de drukbezochte
horeca in de buurt (van oliebollenkraam tot het
Witte
Paard) en natuurlijk de plotselinge openstelling van
het
Efteling-museum. Kortom: het Anton-Pieckplein was
werkelijk dé plaets om te seyn tijdens de winterse weken
rond de kerst en de wisseling van het jaar.
Gelukkig waren er nog wel wat meer positieve punten te
noemen, zoals de terugkeer van de entertainment-act
‘Hieronymus’ (onder de naam IJzige IJsbrandt), die eerder
te zien was tijdens het
Spookslot-jubileum in het jaar 2003, en
natuurlijk de grote update van
Fata Morgana. Voor de wat
minder Pieck-puristische Efteling-fan was er het
Pinpingelpunt bij de
Gelaarsde Kat.
Het allesomvattende thema dat tijdens deze editie werd
gehandhaafd was ‘licht’, en dus konden we hier en daar wat
decoratieve elementen vinden in de vorm van lampen of
lampions. Ten slotte bood deze Winter-Efteling ook plaats
aan een wel heel speciaal evenement op de kalender: de
‘Warme Winteravond’; een soort Zomeravond, maar dan dus in
in het koude januari. Helaas bleek de winterse
nachtopenstelling niet echt bedoeld als sprookjesachtige,
maanlichte nacht in de Hans-Christian-Andersenvrieskou,
maar meer als (wederom) een levensliederenavond alwaar een
Danny Christiaan in coltrui natuurlijk niet mocht
ontbreken.
|
|
 adat
in de loop van het bestaan van de Winter-Efteling bij velen toch een
beetje het “Been there, done that”-gevoel begon toe te slaan, bracht
de openingsdag van de zesde Winter-Efteling de zo broodnodige
afwisseling. Efteling-liefhebbers (en geïnformeerde reguliere
bezoekers) maakten zich op voor een bijzondere dag, want voor het
eerst opende er een nieuwe permanente attractie tijdens de winter.
En wat voor een! Het wintersprookje ‘Het
Meisje met de Zwavelstokjes’, van Hans Christian Andersen, was
door juniorontwerper Michel den Dulk omgevormd tot een sfeervol
tafereel in een klein Pieckeriaans stadje. Een combinatie van
moderne projectietechniek en ambachtelijke decorbouw bracht deze
dag, voor een ademloos publiek, de vertelling voor het eerst tot
leven. Flakkerende kaarsjes in het Sprookjesbos leidden de weg naar
wat al snel voor velen dé favoriet van het Sprookjesbos werd. Niet
sinds Droomvlucht werd een nieuwe Efteling-creatie zo goed ontvangen
door de kritische liefhebbers.
 Sinds 2004 presenteert de Efteling zichzelf tijdens het seizoen in
de vorm van jaargetijden, in plaats van jaarthema’s. Op deze manier
werd ook de winteropenstelling (in naam althans) onderdeel van het
“normale” Efteling-jaar, en niet meer zozeer een apart evenement.
Voor abonnementhouders was hier overigens weinig van te merken: een
gecombineerd zomer- en winterabonnement is er ook deze
Winter-Efteling nog steeds niet. Onderhoudswerkzaamheden werden al
langer jaarrond uitgevoerd. Bij de start van deze Winter-Efteling
was dan ook de voorgevel van Vogel Rok vernieuwd, werden er Laafse
prullenmanddecoraties gespot en was het Sterrenplein, halverwege de
Pardoes Promenade, voorzien van een windroos in de bestrating.
Opvallend deze Winter-Efteling was de ― over de hele linie gezien ―
verbeterde kwaliteit van veel winterdecoraties. Opvallende extra’s
waren de slee met bagage bij de
Reus, een fraaier bord op station De
Blauwe Reiger voor
Langlaufbaan ‘t Hijgend Hert en de ijspegel aan
Langneks neus. IJzige IJsbrand, de sneeuwwitte gastheer, stal
bij het
Spookslot voor de laatste maal de show. De late, ‘Warme’
(kuch) Winteravonden moesten het deze maal doen zonder bekende
Nederlanders op de podia in het park. In het
Efteling-theater werd de Studio 100-productie ‘De Kleine
Zeemeermin’ opgevoerd. Hiervoor moesten uiteraard losse kaartjes
aangeschaft worden, waardoor de musical eigenlijk volledig los stond
van de rest van de Winter-Efteling.
 et
toegankelijke parkoppervlak van de Winter-Efteling was
aanzienlijk toegenomen bij de opening van de zevende
editie. Het Ruigrijk, tijdens de voorgaande jaren steeds
grotendeels verboden terrein, deed mee met de
wintersferen, en de meeste attracties van dit voormalige
areaal oost konden dan ook bezocht worden. Alleen de
Python, de Pegasus en de Oude Tufferbaan beleven gesloten.
Zelfs de fiere driemaster ‘De Halve Maen’ werd in januari
aan het attractieaanbod toegevoegd, nadat deze in december
nog voor onderhoud in de steigers had gestaan. Het
Kinder Winter
Wonderland kreeg voor deze editie een nieuwe plaats en
opzet, in en achter restaurant
De
Likkebaerd. Op de voormalige locatie van deze
tijdelijke winterattractie, de Zonneweide, werd intussen
druk gebouwd aan de nieuwe attractie voor seizoen 2006: De
Vliegende Hollander. Door de openstelling van het Ruigrijk
was het mogelijk de bouw van de attractie ― weliswaar
tussen de struiken door ― te volgen.
De zevende Winter-Efteling was op meer gebieden anders; zo
was het entertainmentprogramma behoorlijk aangepast. De
Winter Wonders, een kwartet dat vereftelingste
kerstliedjes ten gehore brengt was terug; een kleine (en
hopeloze) show op de vijver van de radiografisch
bestuurbare bootjes was aan het programma toegevoegd en
op het Ton-van-de-Venplein maakte de Bokkenrijdersbende de
omgeving onveilig. Deze laatste act bleek al snel één van
de beste van de verschillende Winter-Eftelingedities te
zijn, met name door de mooi uitgewerkte verwijzingen naar
het achtergrondverhaal van Villa Volta. De VlokVormer-act
(met de wetenschappers Celsus, Kelvini en Farnhit) was
terug, dit maal tevens in de vorm van een grote act op de
Brink, onder de naam WervelWind. De mascottes Pardoes en
Pardijn verschenen deze winter met een totaal nieuw
uiterlijk, waarbij de menselijkheid van de figuren
benadrukt werd. In het
Efteling-theater was het deze winter de beurt aan de
musical ‘TiTa-Tovenaar’, een voorstelling van V&V
Entertainment.
Tijdens de laatste weekenden werd de
Beierse Markt
uitgebreid met het tenenkrommende SalzburgerLand-dorp,
alwaar kampioenschappen koeien melken werden gehouden en
een wintersportartikelenleverancier een ski-draaimolen en
Oostenrijkse volksdansers sponsorde.
De kleine hoogtepunten van deze Winter-Efteling waren de
grappige peperkoekmannetjes in de tuin van de heks van
Hans en Grietje en de muziekselectie in de
après-skihut,
waar men voor het eerst in zeven jaar Winter-Efteling
beschaafde muziek draaide. De WWCW-haat jegens het al snel
liefkozend tot Tsjaikovskihut omgedoopte horecapunt
verdween hiermee als sneeuw voor de zon.
 |
|
