|
| “Mijn favoriete sprookje is
De Kleine Zeemeermin.”
|
|
Ton van de Ven, 1994
|
aams-, assortiments- en uiterlijke wisselingen vormen in de Efteling meer regel dan uitzondering. En niet in het minst in de horecasector. Horecapunten als ‘De Spreeuwenpot’, ‘De Vergulde Kobold’ en ‘Het Hommeltje’ stierven allen een stille dood. En de geschiedenis van ‘De Meermin’ is ook een allerminst rustige. ‘Het Kapoentje’, waar tot 1993 voedsel als warme broodjes over de toonbank ging werd in dat jaar omgetoverd tot Buon
Giorno's, waar men Pizza’s en Pasta’s verkocht. Hoewel de Efteling liet zien dat ze de Italiaanse keuken goed onder de knie had, zaten de wat tegenvallende omzetresultaten de Efteling-directie toch niet lekker. Men wilde iets beters hebben op deze plaats, een horecapunt dat kon zorgen voor een stabiele omzet en tegelijkertijd naadloos overliep in het havenachtige thema van het Ruigrijk. Met de komst van de visartikelen die onder de naam van de van-staart-voorziene zeebewoonsters verkocht worden lijkt het dat er rust in de tent is gekomen en het veelbewogen horecapunt in een wat rustiger vaarwater terecht is gekomen.
Men zou kunnen stellen dat dit een soort Efteling-traditie aan het worden is. Dat zeemeerminnen wanhopige Efteling-directies tot rust doen komen. Het is immers niet de eerste keer dat deze truc wordt toegepast. In het
Sprookjesbos was immers (redelijk) in den beginne de door Anton Pieck ontworpen liefdesbron, die wegens technische mankementen al snel werd gevolgd door de door Anton Pieck ontworpen dansende dolfijn. Maar met de door Anton Pieck ontworpen
zeemeermin was men pas echt tevreden. Wellicht had dit te doen met het feit dat de vrouw van Ton van de Ven model stond voor het hoofd van de
bestaarte schoonheid. Maar het is zeker niet het hoofd dat deze zeemeermin het meest in het oog doet springen, dat is toch zeker wel haar fraaie en ook veelbekeken decolleté. *
Driemaal is scheepsrecht, om even terug te komen, dat was hier de stelregel en met ditzelfde scheepsrecht nog in het achterhoofd is dan ook voor een nautisch sprookje gekozen. In het kader van de vertelling van
Hans Christiaan Andersen had een bergje schuim ook volstaan, maar de huidige verbeelding is voor de gemiddelde bezoeker toch wat herkenbaarder. Reeds een dikke dertig jaar vult de zeemeermin haar plaatsje op in het illustere
Sprookjesbos. De Efteling tevreden, de (mannelijke) bezoekers tevreden, iedereen tevreden.
Als er iets is dat de Efteling had geleerd van het succes van de Kleine Zeemeermin dan was het wel dat de sleutel voor stabiliteit en succes het integreren van meerminnen in het park was. Hierbij dient opgemerkt te worden dat de Efteling-directie in deze plannen gesteund werd door haar eigen creatief directeur, Ton van de Ven. In een uit 1994 stammend interview praat deze zijn mond al voorbij over de komst van ‘De Meermin’. Op de vraag wat de nieuwe attractie voor de Efteling moest gaan worden antwoordde deze geheimzinnig dat zijn favoriete sprookje de Kleine Zeemeermin was. Hier tekenden zich de eerste contouren af van de komst van een van des Eftelings meest in het oog springende horecapunten.
Voorzichtig deed men proeven met een verrijdbare kraam waar verschillende visspecialiteiten werden aangeboden en jawel:
vis was het toverwoord. De haringen met ui waren niet aan te slepen. Dit alles tot grote ergernis van de Brabantse Milieufederatie, die ervoor pleitte de Efteling voor elke verkochte haring tien haringen terug te laten zetten in de zee. Wat het park te doen stond was duidelijk: De Italiaanse cuisine diende verruild te worden voor de ouderwetse Hollandse keuken. Dat zou bovendien veel beter op zijn plaats zijn in het VOC-karakter van het toenmalige
Oosterpark. Ton van de Ven ging lustig aan de slag met het ontwerpen van dit horecapunt. Of zijn vrouw hiervoor opnieuw model stond is niet bekend. De tekeningen en ontwerpen voor de Italiaanse darkride, waarvoor Buon Giorno's slechts de inleider was, werden verscheurd en vervangen door die van ‘De Meermin’, die in 1996 vanuit haar vaste plek voor het eerst de luiken openzwaaide. Het Italiaanse eten zou men wel bij een mindere attractie gaan serveren, zo werd besloten. Paul Beck, die in dat jaar het park verliet, had geen beter afscheidscadeau aan het park kunnen schenken.
Maar is men werkelijk geslaagd in de ongetwijfeld goede opzet? (Dit was immers nog de tijd van
Beck.) Voor die vraag moet gekeken worden naar het eindresultaat.
Het uiterlijk van de Meermin is in ieder geval in veel opzichten geslaagd. Hoewel het kleurenpatroon niet typisch Piecks is, is het gebruik van de verschillende verven toch netjes, ouderwets en vooral: Ruigrijks. ‘De Meermin’ is immers het eerste wat je tegenkomt als je conform de infrastructurele plannen van directeur Van der Zijl het Ruigrijk betreedt en het is ook meteen een prima inleider op het havenachtige thema van dit rijk. Hoewel de Halve Maen
— met zijn door Ton ‘ik wil meer geveltjes in het park’ van de Ven zo geroemde voorgevels
— de algehele Ruigrijk-sfeer toch nog net ietsje beter weet te benaderen. Maar ook ‘De Meermin’ mag er zijn. De rood-witte rand en de verschillende blauwe tinten zijn op kunstige wijze met elkaar gecombineerd en geven het geheel een net en rein aanzicht. De vis die uitgestald ligt in de vitrine ziet er
appetijtelijk uit en de vele raampjes maken het tot een gezellige boel.
Het grootste succes geniet ‘de Meermin’ toch nog altijd door het
eten dat men verkoopt. Want wat is er nu meer romantisch dan met
je geliefde naar de Efteling te gaan en samen een zure haring
met uitjes te gaan happen? Wat is er nu leuker dan elkaar met
Fish en Chips te bekogelen? Wedstrijdjes doen wie de meeste
broodjes garnalen op kan eten zonder misselijk te worden en naar
hartelust saus uitkiezen voor bij de kibbeling: ravigote,
knoflook of cocktail. Voor de echte waag- en kokhalzen is er dan
ook nog gewoon de Oud-Hollandsche augurk (los verkrijgbaar).
Genoeg variatie dus voor alle landrotten met zeebenen. Overigens
is ‘De Meermin’ ook op drukke dagen een aanrader, al is het
alleen maar om je medewachtenden in de soms ellenlange
wachtrijen een uur lang mee te laten genieten van je knoflook
met uienlucht.
Toch zijn er ook minpunten te noemen. De vele pluche vissen, ongetwijfeld afkomstig uit de nabijgelegen Poel des Verderfs die Game Gallery heet hadden ze wel weg mogen laten uit het interieur. Ze zijn niet gezellig, ze zien er goedkoop uit en ze verstoren het hygiënische aangezicht dat de binnenkant van ‘De Meermin’ anders had gehad. Maar ook de zo gewraakte Mars- en Coca-Colalogo’s die menig geveltje in de Efteling ontsieren, zijn bij de Meermin weer opvallend aanwezig. Een nogal onlogische keuze, gezien de verkoop van zeebanket. Ongetwijfeld heeft Mars de Efteling voor het neerhangen van de vlaggetjes een mooie korting
gegeven; het is toch jammer dat ze her en der in het park zo ontzettend aanwezig zijn. Het eens zo statige en Oud-Hollandsche park verliest door de commerciële rode draad van Mars- en Coca-Colavlaggetjes, -parasols, -prullenbakken en -automaten toch een deel van haar flair en
authenticiteit. Het benadrukt toch dat er geld verdiend moet worden en deze vorm van
product placing vermindert nou eenmaal de nostalgische en sprookjesachtige sfeer.
Maar ze haalt haar toch zeker niet weg. De kracht van de Meermin schuilt in de eenvoud van haar verschijning en in de oprechtheid van haar assortiment. ‘Als we het doen, doen we het goed’ is de stelregel bij dit horecapunt en deze regel wordt nog altijd trouw nageleefd. Hoewel het zeker niet het beste horecapunt binnen de grenzen van het grote toverrijk van Pardoes de Tovernar is, is het toch zeker wel een van de betere. De ‘Fruits de Mer’ bieden wat variatie in het toch vaak wat eenzijdige aanbod dat de Efteling-horeca ons te bieden heeft.
We kunnen nu alleen maar hopen dat de darkride die Ton van de Ven als extraatje bij ‘De Meermin’ ontwierp ooit nog eens toe wordt gevoegd aan het themagebied.
* Het WWCW wil bij voorbaat graag haar oprechte excuses aanbieden voor het afdwalen van de schrijver, die zich bij deze zin teveel liet leiden door persoonlijke voorkeuren.
|
|
| Sinds |
1996 |
| Categorie |
balie |
| Aanbod |
standaard/extraordinaire |
| Bezetting |
voldoende |
| Prijs/kwaliteit |
normaal/duur |
| Aantal
kassa's |
1 |
|
Omzet
(per
bezoeker per dag) |
€ 0,14 |
| Pinautomaat? |
nee |
| Smaakoordeel |
7 |
| Zitjes |
voldoende |
| Afvalverwerking |
Afvalbakken
rondom De Meermin |
| Dichtsbijzijnde
toiletten |
Achter
de Meermin |
|
|
  |
|
|
DRANK |
| |
|
Div. frisdrank petfl. |
€ 2,10 |
|
Blikje Cassis |
€ 1,50 |
|
Blikje
Fristi/Chocomel/Taksi |
€ 1,60 |
|
Flesje Nestea / Extran |
€ 1,70 |
|
Goudappeltje / Appelsientje |
€ 1,60 |
|
Blikje Dommelsch bier |
€ 1,70 |
| |
|
|
|
|
|
MENU |
| |
| Fish & chips |
| O |
met saus naar keuze |
|
€ 4,50 |
| portie kibberling |
| O |
met saus naar keuze
div sauze: ravigotte,
knoflook of cocktail |
|
€ 3,60 |
| broodje haring met ui |
€ 2,65 |
| haring met ui |
€ 1,65 |
|
Zure bom |
€ 1,25 |
| |
|
|
|
|
|
 |
 |
 |
| De
bekende vlag zoals we die ook zien in
oudhollandsche vissersstadjes. |
|
|
| De
hoofdzakelijke elementen uit het
assortiment gepresenteerd op nautische
wijze. |
|
|
| Deze
beroemde nostalgische snack is ook hier
verkrijgbaar. |
|
|
| |
 |
 |
 |
| Aura?
Nee, gelukkg niet, maar wel een ander
pluche figuur dat deze streek onveilig
maakt. |
|
|
|
| Alleraardigste
lantaarns op het plein voor de Meermin. |
|
|
|
|
Assortiment: 
