et spectaculaire onderdeel ‘De Mega Blubber Power Race’ van het populaire, ja misschien zelfs wel populairste, kinderprogramma uit de jaren negentig, 'Telekids', bevatte onder andere een grote opblaasbare stormbaan waar de deelnemers  — allen uiteraard hyperactieve ADHD-kinderen —  zich met enorme vaart door heen moesten zwoegen om als eerste aan het andere eind daarvan terecht te komen. Het opvallende is dat veel kinderbeurzen en dorpsfeesten vanaf dat moment ook zo’n prachtig verende attractie er bij wilden hebben om de kleine koters even te laten uitrazen. Het gevolg, jawel, inderdaad: ook de Wereld vol Wonderen doet rustig aan deze rage mee. De afstand tussen het verhuurbedrijf Moonen en het sprookjespark de Efteling is dan ook maar klein. En zo kwam er naast een IJs Pret Paleis ook een Kinder Winter Wonderland als extra attractie voor de nodige winterpret.
 

 
n het Fata Morgana-evenementencomplex (kortweg de Fata Feestzaal) waren ter gelegenheid van de eerste winteropenstelling naast de hierboven genoemde stormbaan ook wat grijpautomaten geplaatst. De feestzaal kent zijn eigen decoratie in Oosterse sfeer, met als hoogtepunt het dak in de vorm van een halve liggende cilinder met sterren, die als twee druppels water lijken op de twinkelaars uit het Sterrenrijk van Droomvlucht. Maar hoe mooi de zaal ook mocht zijn, het ontbreken van de wintersfeer, ruimte, én bewegwijzering naar de attractie, maar vooral de enorme populariteit van de ijsbaan in Reizenrijk, zorgde er voor dat het Wonderland een plek werd waar maar weinig bezoekers kwamen. Eigenlijk was dat echter maar goed ook, want zelfs zonder bezoekers was het complex al overvol, door de stormbaan die best wat ruimte in beslag nam.

Door te verhuizen naar de in de winter toch leegstaande theatertent van de Sprookjesshow, deed de attractie tijdens de tweede Winter-Efteling (winter 2000-2001) z’n naam al heel wat meer eer aan. Tijdens de voorgaande novembermaand werd er hier al hard gewerkt om de rechter tribune (bij binnenkomst dus links) om te toveren in een échte sneeuwhelling, waar over twee losse banen met ieder een eigen hoogte kinderen van alle leeftijden konden glijden in enorme rubberbanden. De linker tribune werd tijdelijk afgebroken om plaats te maken voor de opblaasstormbaan. De overgebleven ruimte werd opgevuld met wat Game Gallery-achtige spelletjes, enkele souvenirwinkeltjes, een ballenbak en een grote horecagelegenheid (gesitueerd op het podium, zitbanken met tafels waren geplaatst v

l met al was het Kinder Winter Wonderland een attractie geworden die zowel de speelgrage als hongerige bezoeker in de maanden december en januari altijd goed bediende. Bij het verdwijnen van het Sprookjesshowtheater in Ruigrijk (de Sprookjesshow ging immers verder als Wonderlijke Eftelingshow in het nieuwe Eftelingtheater) was het dan ook even de vraag hoe (en of) de inmiddels goedbezochte attractie terug zou keren voor de vierde editie. Het antwoord kwam toen eind 2002 een nieuwe tent werd opgebouwd; een tent van dezelfde kwaliteit als die van het IJs Pret Paleis, op dezelfde locatie als voorheen (nu overigens 'Zonneweide' genaamd) en meteen ook een stuk groter. Het enorme overdekte gebied dat nu ontstond werd goed gevuld met eigenlijk exact dezelfde bezigheden als van de winter daarvoor. Er werd nu echter gekozen voor een Sneeuwpoppenthema, dat op dezelfde argeloze en ietwat goedkope manier werd geïmplementeerd als het Noormannenthema twee jaar daarvoor. Sneeuwpoppen werden zowel buiten als binnen in plastic- en triplexvorm neergezet en opgehangen. En als je er langer over nadenkt, wat voor thema is dat nu eigelijk, sneeuwpoppen? Sinds wanneer kun je iets thematiseren naar een voorwerp? Volgende keer maar ijskrabbers?

Nee, de thematisering liet weer te wensen over. Dat kon eveneens worden gezegd over het aangepaste terras van de vierde Winter-Efteling-editie. In plaats van de picknickopstellingen kwamen er zowaar echte tafels met rieten stoelen, maar de enorme rommelige opstelling in de drukke tent zorgde ervoor dat het terras niet bepaald het beste zitplaatsje van de Efteling kon worden genoemd. Als positieve aspecten van de Kinder Winter Wonderlandvernieuwingen kunnen nog wel het entertainment DJ Dooi en Trillende Trees worden aangewezen en natuurlijk de flink blazende verwarming, want na een lange koude wandeling richting Ruigrijk is het er, hoe dan ook, toch nog enigszins hier door aangenaam vertoeven.

inder Winter Wonderland heeft meer dan genoeg te bieden om het kind te vermaken, maar echt veel bijzonders (naast de stormbaan en sneeuwhelling) zit er niet tussen. Het is als het ware vermaeck dat we op elke braderie wel zien, met uitzondering wellicht van de in WE4 toegevoegde circusschool, die tijdens zomerseizoen 2002 op het Anton-Pieckplein was gevestigd. Maar goed, laten we eerlijk zijn: het Wonderland maakt het ook wel duidelijk in z’n naam. Het is voor kinderen en ook alleen maar voor kinderen. Alles is op hen gericht en de aankleding is erg simpel. Redelijkerwijs is dat ook wel erg logisch, het kinderparadijs moet immers snel op- en af te breken zijn. Kiwiwola, je zal het moeten doen met twee en een halve ster. Eén ster verlies door de verloren knusse sfeer van de edities van de tweede en derde Winter-Efteling. Extra ruimte is fijn, maar extra sfeer is fijner.

Winter-Efteling 7: De zevende editie bracht het Kinder Winter Wonderland een nieuwe locatie; door de komst van De Vliegende Hollander op de voormalige Zonneweide was de gebruikelijke plaats van deze tijdelijke attractie niet meer beschikbaar. Soelaas bood het restaurant De Likkebaerd, dat deze winter als voorportaal zou dienen voor het Wonderland. De tent met de gebruikelijke opblaas- en glijzaken werd achter dit horecapunt neergezet. Grote veranderingen in structuur en aanbod bracht deze relocatie achter niet.

sinds:   1999 (WE1) aankleding:   slecht muziek:   matig/goed zitjes:   matig klimaat:   overdekt en verwarmd horeca in de buurt:   Winter Wonderbar, restaurant De Likkebaerd (vanaf WE7) dichtstbijzijnde   toiletten:  toiletmodule aan oostkant van de tent. toiletten van de Likkebaerd (vanaf WE7)