Sfeer:   Assortiment:   WWCW-team:

Glo·be·trot·ter (de ~ (m.)) 1 iem. die de gehele wereld bereist.

et bovenstaande is de verklaring die Van Dale's woordenboek sinds jaar en dag geeft aan dit leuke woord. De geschiedenis van de mens heeft, verspreid over haar hele bestaan, een ruime hoeveelheid globetrotters gekend. Al vanaf het begin van de mensheid zijn er verkenners en pioniers geweest die verder gingen dan de zichtbare horizon. Ze waren de voorlopers van de later vaak volgende massa. Marco Polo, David Livingstone, James Cook, Christoffer Columbus en Willem Barentz: allen zijn het veelgeroemde voorbeelden van deze verkenners; ze exploreerden de wereld ter land of op zee en vonden onbekende delen van onze mooie blauwe globe. Het maakte hen tot echte “globetrotters”.

Het restaurant “De Globetrotter” (want daar willen we natuurlijk naartoe met deze inleiding) in het Ballonvaardercomplex lijkt een hommage aan de geest van het ontdekken, van het reizen door verre vreemde landen, op zoek naar gebieden en culturen die anders zijn dan die van onszelf. Het restaurant sluit hiermee naadloos aan bij het thema van het rijk waarin het gelegen is. De Globetrotter is te vinden op de begane grond van het grote horecacomplex en is, vanaf de ingang aan het Reizenrijkplein gezien, gelegen achter het bedieningsrestaurant Florant. Het restaurant heeft lang de naam “Veranda” gedragen (waarschijnlijk genoemd omdat men buiten op de ‘veranda’ onder het bovengelegen dakterras van de Panoramazaal kon zitten), maar tegelijk met de grootscheepse verbouwing voor het seizoen 2001 kreeg het de huidige naam. 

De Globetrotter is een zelfbedieningsrestaurant en daarmee past het in het rijtje Witte Paard, Octopus en Gulden Gaarde. Van deze horecapunten beschikt de Globetrotter zonder twijfel over het mooiste buffet. Het zelfbedieningsbuffet van de Globetrotter is sfeervol en met zorg vormgegeven, hoewel het logistiek duidelijk geen wondertje is. Op drukke dagen strekt de rij wachtenden zich namelijk regelmatig uit tot vér voorbij de schuifdeuren van de entreehal van het Ballonvaardercomplex. Onwillekeurig krijgen we van het kijken naar deze rij dan sterke associaties met het sprookje Zwaan-Kleef-Aan. Alleen dan wel op wat grotere schaal dan in de decoratieve klok op het Anton-Pieckplein. Een voordeel is natuurlijk dat bezoekers dat ruimschoots de tijd hebben het relaas van de Wolkenvaarders in de logboeken te lezen, en zo helemaal in de stemming komen voor een culinaire reis in de Globetrotter.

Op rustige dagen kan men echter direct naar binnen trotten en het dienblad, tot genoegen van de directie, vol laden met de hapjes, drankjes en gerechten van deze wereldreiziger onder de Efteling-restaurants. Boven het warme buffet, aan de linkerkant, is een enorme uit kleurige lappen genaaid doek aan het plafond gehangen. Waarschijnlijk is dit een verwijzing naar de luchtballon in de centrale hal. Wanneer deze lap onderdeel is van de ballon waarin de Wolkenvaarders ruim honderd jaar de wereld rond vlogen en uiteindelijk in de Efteling terecht kwamen, dan is het in elk geval een flink voertuig geweest. We vragen ons af hoe het Café-Restaurant de dreun van de inslag van dat voertuig ooit heeft kunnen overleven, maar ach… slechts een dolgedraaide enkeling zal onze overpeinzingen delen. Overigens is het lappendoek niet de enige link met het centrale ballonvaardersthema van het complex. We vinden namelijk in het buffetgedeelte van de Globetrotter ook twee vreemde, bijna kunstzinnige kleurige pylonen. Ze worden gebruikt om servies en glaswerk op te plaatsen, maar degene die wat langer kijkt herkent hierin natuurlijk meteen kleurige ankerpalen voor luchtballonnen. Zowaar!

Ergens tussen de decoraties in het voedseleilandje midden in het buffetdeel vinden we trouwens ook een decoratie die welhaast gebaseerd móet zijn op het werk van Eftelling-nestor Pieck. Het betreft namelijk een typische Pieck-vis, die bewegingsloos ligt tussen wat groen. Hoe en waarom deze vis zich hier bevindt is ons overigens niet duidelijk, maar zeker is wel dat we dergelijke decoraties ook ooit aantroffen in het Efteling-hotel. Misschien dat de Wolkenvaarders uit de luchtballon deze vis meenamen op één van hun lange reizen over de wereld? Is het soms een zeldzame cichlide uit het Tanganjikameer? Een Regenboogkiewkwinkslagtandbaarsgup? Of toch de L. Vissus Pieckus Ordinairus?

Wanneer we na het aanschaffen van voldoende verse versnaperingen plaatsnemen in het zitgedeelte van de Globetrotter wanen we ons van tijd tot tijd in het Rijksmuseum voor Volkenkunde. Nu is dat zeker geen slechte zaak, want het RMV is zeker één van de mooiste musea die ons land rijk is. In verschillende vitrinekasten in het restaurant vinden we grote aantallen etnografica, afkomstig uit alle delen van de wereld. We herkennen moderne replica’s van zeventiende-eeuwse Benineese Oba-koppen, recentere ‘nkisi mi futu’s’ (krachtbeelden) uit het stroomgebied van de Chiloango-rivier, Chinese waaiers en Balinese Wajangpoppen, een enkel Asmat-sculptuur en we zien zelfs een gewaad dat wel afkomstig lijkt te zijn van een echte Samurai-strijder uit Japan! Zoveel exotische zaken doen ons hopen dat de Efteling voldoende geestuitdrijvende bezweringen heeeft gebruikt om de magische krachten die veel van deze beelden traditioneel bezitten, teniet te doen. Anders vrezen wij dat het Ballonvaardercomplex binnenkort wel eens een levensechte variant van het kasteel uit Anderrijk kon worden...

Naast het feit dat de Globetrotter een verkenning lijkt te zijn naar andere beschavingen, is het voor een deel ook een blik in het verleden van onze eigen, Europese cultuur. Op de zuilen die de het plafond en de bovengelegen Wolkenvaarder dragen, vinden we immers weergaven van klassieke beeldhouwwerken (in een vorm die nog het meeste weg heeft van sterk vergrote litho’s), die duidelijk verwijzen naar het classicisme, de renaissance, of wellicht zelfs nog wel verder terug, naar de klassieke oudheid van Grieken en Romeinen.

De spijzen die we vinden op de kaart van de Globetrotter zijn overigens, in tegenstelling tot de genoemde etnografica, niet bepaald exotisch te noemen. Natuurlijk is saté-met-friet geen oer-Hollands product, maar we betwijfelen toch zeer of menigeen hiervan nog een tropisch gevoel krijgt. Dat zelfde geldt eigenlijk voor de pasteitjes (die gelukkig wél erg lekker zijn) en de soepen. Maar ach… Wellicht is het ook allemaal niet besteed aan het Nederlandse volk dat in de Globetrotter komt eten. Tenslotte zijn we maar een eenvoudig volkje. In tegenstelling tot het Witte Paard voert de Globetrotter overigens helaas geen “ontbijtassortiment”. Dus geen belegde broodjes. Nu kan het Witte Paard gelukkig de entree-en-dan-ontbijt-gasten gemakkelijk aan, maar in de toekomst zal uitbreiding wellicht wenselijk zijn, en daarvoor is de Globetrotter een aardige kandidaat.

De verbouwing van dat Witte Paard is menig Efteling-liefhebber overigens in het verkeerde keelgat geschoten. Zelden of nooit echter horen we klachten over de modernisering van het Café-Restaurant, en dan specifiek de Globetrotter, in 2001. Is het omdat het Café-Restaurant nooit een echt puristisch ‘Pieck-bolwerk’ is geweest? Is het misschien omdat het Café-Restaurant een locatie heeft die, gelegen buiten het “hart” van de Efteling in Marerijk, fans toch al wat minder beweegt? Of is het de acceptatie voor Reizenrijk-design, dat met de komst van Jokie in 1984 en aanvullingen in 1988 en 1998 toch al ver af staat van het oude vertrouwde Efteling-sfeertje van onverzadigde kleuren, mooie ornamentjes en sier-door-eenvoud? Of is deze verbouwing misschien gewoon veel geslaagder? Wie het weet mag het zeggen.

Niet meegenomen met de verbouwing en naamsveranderingen is overigens het kleine Café Havenzicht, dat we helemaal achter in de Globetrotter vinden, niet ver van de entree naar de klassieke toiletgroep. Café Havenzicht ademt een heel andere sfeer dan de rest van de Globetrotter. Het is, zoals de naam al doet vermoeden, wat ouderwetser, maar tegelijk misschien ook wel sfeervoller. Allerhande nautische decoraties zoals het roer van een schip, opgezette vissen aan de wanden en netten aan het plafond doen ons direct denken aan een etablissement op de kade van een zeehaven. We zien ze al zitten in de hoek: de bemanning van de Halve Maen en haar onverschrokken kapitein Dubbelhoofd. Kenny Noeth en Matroos Gijs slaan een pint achterover en beginnen aan het zoveelste gesprek over woeste baren en bevallige zeemeerminnen. Oh die heerlijke zeemansromantiek!

Al met al zijn we eigenlijk best te spreken over de Globetrotter. Natuurlijk mist een groot restaurant altijd een deel van de knusheid van baliepuntjes als de Witte Walvis en de Hoorn. Maar we kunnen hier wel warm en droog zitten. We kunnen smakelijk smullen, en tegelijk onszelf verwonderen over verre landen en vreemde werelden. Waarom zitten we hier eigenlijk niet wat vaker, vragen we ons af. Is het omdat er geen broodjes zijn? In elk geval geven we de Globetrotter drie en een halve ster. En nu weer op reis, want de horizon lokt!

Het Ballonvaardercomplex, thuis van de Globetrotter, de Wolkenvaarder en de Florant, in woord en beeld.   Een beschouwing van het Café-Restaurant door de tijden heen.

Sinds 1953 (2001)  Categorie zelfbediening  Aanbod standaard  Bezetting voldoende  Prijs/kwaliteit normaal  Aantal kassa's 2  Omzet (per bezoeker per dag) € 0,42  Pinautomaat? ja  Smaakoordeel 6  Zitjes ruim  Afvalverwerking wordt afgeruimd + afruimband  Dichtsbijzijnde toiletten De Ballonvaader - Achterin

 

DRANKEN   Mok koffie € 1,85 Mok Cappucino € 2,00 Glas Thee € 1,40 Mok warme chocolademelk € 1,90 Beker frisdrank klein € 1,50 Beker frisdrank medium € 1,85 Beker frisdrank groot € 2,10     "Alle hoofdgerechten worden geserveerd met groenten en frites" MENU   Kindermenu € 5,95 Dagschotel € 8,95 Stoofvlees € 8,95 Saté € 8,95 Bordje friet € 2,50 Salade klein € 2,60 Salade groot € 4,40 Pistolet kruidencrème € 3,25 Pistolet ham € 2,35 Pistolet kaas € 2,35 Kampioentje Zalm € 3,75 Ciabatta Tonijn € 3,25 Bruine bol ham/kaas € 2,75 Broodje los € 1,00

  
  

Sfeerbeoordeling:   1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Assortimentbeoordeling:   1 2 3 4 5 6 7 8 9 10         het totaal aantal op dit horecapunt uitgebrachte stemmen is inmiddels:

Een grote ruimte met tafels en stoelen, ook op verhoogde delen.	Lange rijen grote tafels teneinde de massamens te accomoderen.	Dranken tentoongespreid zoals dat ook gebeurt in een bedrijfskantine.
Geen idee wat dit is maar het ziet er mooi uit op deze foto.	Temidden de etenswaren volop versiering, hier in de vom van een IJsvis in het klein.	Glazen, bekers, mokken, voor hele grote slokken.
Een vitrine met artefacten van over de hele wereld. Of uit de lokale hobbywinkel natuurlijk.	Dit mooie inboorlingenmasker siert een zuil.	Onze CEO? Neen, edoch een trots heerschap van ver.
Gegeten of gegeten worden, dat is het motto.	Hier zijn boeken vol van. Geeft een lekker cultureel gevoel. Voor de gemiddelde bezoeker echter gewoon een kleurplaat.	Een vage geluidsinstallatie zit verstopt aan de oostkant van de ruimte.
Thematisering in Café Havenzicht. Das geen stuur van een vrachtwagen.	Gelukkig geen zingende vis. Vast ook een plastieken.	Deze netten met inhoud sieren het plafond van Café Havenzicht.