Sfeer:   Assortiment:   WWCW-team:

ang voordat Efteling-liefhebbers hun goden eerden door bloemen te leggen bij diens gedenkzuil, pakte de burgemeester van Loon op Zand het al veel grootser aan: hij vernoemde een heel plein naar Anton Pieck, de geestelijke vader van de Efteling. Het Anton-Pieckplein, tegenwoordig omgeven door Marerijk-hoogstandjes als Het Lavenlaar, de St. Nicolaasplaets, het Sprookjesbos en het Carrouselpaleis, is voor menig Efteling-liefhebber nog altijd een mekka. Met de rug naar de mislukte facelift van Het Witte Paard gekeerd (en eventueel met de oren dicht) valt hier nog steeds een echte Piecksfeer op te snuiven, van de Zwaan Kleef Aanklok tot aan de Vermolen-Molen.

Temidden van dit alles, in het hart van het plein, staat sinds 1955 een klein gebouwtje dat je bijna over het hoofd zou zien door al het overig moois op deze locatie. De naam van dit gebouwtje, In den Hoorn des Overvloeds, doet vermoeden dat het hier om handel in etenswaren gaat. En ja hoor, een horecawinkeltje. Een horecawinkeltje waar typisch genoeg zeer toepasselijke waren worden verkocht: koffie, warme chocolademelk, appelflappen, oudhollands snoep en diversen soorten ijs. Voortreffelijker kunnen we het niet hebben op het Anton-Pieckplein. Dit assortiment is misschien wat magertjes in vergelijking met dat van de Kleyne Klaroen, waar tevens lokale en nostalgische specialiteiten worden verkocht, maar de Klaroen heeft daarentegen weer geen Coupe Nostalgie, welke alleen al een reden is om naar dit mooie plein af te reizen. De aankleding van dit huisje -- dat in 1976 als tentoonstellingsruimte voor Efteling-ontwerpen is gebruikt -- misstaat ook zeker niet in deze hoeveelheid Pieckeriaanse schoonheid die op je afkomt. De kleine vierkante ruitjes, het groene hout, de dakpannetjes, de scheuren in het stucwerk, de calligrafische letters van de naam, het lijkt allemaal zo van een Pieckprent af te komen. En dan hadden we het nog niet eens gehad over die mooie hoorn op het dak.

Het interieur van de Hoorn is ook zeker niet misplaatst. Hoewel er natuurlijk moderne apparaten staan voor ijs en in de Winter-Efteling voor de unieke Sneeuwwitje-chocolademelk die hier verkrijgbaar is, geven de kleine hokjes en mandjes gevuld met snoepgoed toch het gevoel dat we hier te maken hebben met een dorpswinkeltje uit de jaren vijftig waar kleine rakkers na school gretig naartoe renden om hun zuurverdiende stuiver of kwartje te besteden aan hun favoriete dropje of zuurstok. Helaas heeft de inflatie ook zijn tol geλist aan de Hoorn en liggen de prijzen heeden wat hooger.

Jammer, erg jammer is het dan weer dat de tafeltjes en stoeltjes aan de voorzijde van het gebouwtje rechtstreeks uit een horecaterrassencatalogus komen. Dat geplastificeerde hout met ijzer staat in totaal contrast met de Hoorn. Tegen het einde van het seizoen 2002 kunnen er dan wel nieuwe stoeltjes geplaatst zijn, maar dit is slechts een schamele poging het geheel wat op te waarderen. Gelukkig wordt deze sfeerdoorbraak enigzins goedgemaakt door de directe omgeving waarin de tafeltjes zich bevinden. Van rechts komt de mooie muziek van de Anton-Pieckmolen (hoewel je niet te lang moet blijven zitten, in dat opzicht), en van links komt het vertrouwde stemgeluid van de allereerste papiervreter ter wereld, Speeltuin Gijs. Deze combinatie van nostaligsch geluid geeft een sfeer die het effect van deze tafeltjes toch enigzins vertroebelt.

Genoemde Gijs is meteen de voornaamste vorm van afvalverwerking in de directe nabijheid van de Hoorn. Veel manden vinden we in deze omgeving niet. Gelukkig heeft deze Gijs na 44 jaar zijn effect nog altijd niet verloren, en blijft dit terras toch goed schoon. Erg druk is het hier doorgaans niet, en daarom zijn er veelal voldoende zitplaatsen.

Uiteindelijk is ook dit een horecapunt waar we tevreden over mogen zijn. Bij geen enkel ander restaurant in het park kun je tegenwoordig nog zulke nostalgie opsnuiven. Het assortiment had ons inziens, gelet op het thema en de sfeer, echter uitgebreid mogen worden met dat van de Klaroen. Tevens zijn we niet bepaald tevreden over de zitplaatsen. Daarom voor In den Hoorn des Overvloeds slechts vier van de vijf sterren.
 

Sinds 1955  Categorie balie  Aanbod redelijk  Bezetting voldoende/goed  Prijs/kwaliteit normaal/duur  Aantal kassa's 1  Omzet (per bezoeker per dag) € 0,12  Pinautomaat? ja  Smaakoordeel 7  Zitjes voldoende  Afvalverwerking 1 afvalbak bij Pieckmolen + Speeltuin Gijs op 3 meter  Dichtsbijzijnde toiletten Witte Paard

  
 

Sfeerbeoordeling:   1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Assortimentbeoordeling:   1 2 3 4 5 6 7 8 9 10         het totaal aantal op dit horecapunt uitgebrachte stemmen is inmiddels:

Achter een gezellig ouderwetse raampjesgevel bevinden zich de verkoopwaren van In den Hoorn des Overvloeds.	Het interieur van den Hoorn doet lichtjes apothecarisch aan. Helaas nog net niet alchemistisch...	Neen, dit is niet het wereldberoemde IJS-bord. Wel wijst dit immer-zichtbare bord de bezoeker op de aanwezigheid van ijs in het assortiment.
"Wilt ge voor uw wijf iets soecken, dan vindt ge hier: Brabantsche koeken." Deze tekst siert het uitgangbord van den Hoorn, op de linkerhoek.	"Wie hier wil borgen, komt morgen. Vandaag is 't een dag, dat ik niet borgen mag," vertelt een melancholisch heerschap ons bij de kassa.	De ultime Brabantse sfeer snuiven we op aan het plafond: dit bordje moet de bezoeker wederom tot een aankoop drijven. En wat voor een. Doet ons dit niet dencken aan De Koffy is Klaιr?