Aangezien Joop Salet helaas twee jaar geleden is overleden, werd het interview gehouden met zijn vrouw. Ook zij vertelt hoe Salet bij de Efteling kwam en hoe de tijden toen waren. We kunnen nu al, op basis van beide interviews, zeggen dat de Efteling geen goede betaler was en dat je niet veel dagen vrij kreeg. Ik geloof dat dat nog steeds zo is. Iemand die bij de Efteling werkt, werkt er ook voor hele andere dingen: goede sfeer onderling en de wil om het park zo goed mogelijk te maken. Tenminste, tot het midden van de jaren '90.

Op pagina 51 zijn we aangekomen bij een groene nepstofomslag met het Eftelingwapenschild erop en twee oude zwart-witfoto's. Wat er op de pagina's daarna volgt is echt schitterend. De Efteling heeft al haar oude 1952/1953-foto's al vaak geplaatst in verschillende publicaties. Nu krijgen we dan al die foto's netjes bij elkaar, in de lay-out van een oud fotoboek. Dikke pluim!

Het begint met foto's van de speeltuin, aan de teksten te zien op sommige foto's zijn het eigenlijk ansichtkaarten. We zien veel speeltoestellen die al lang uit het park zijn verdwenen en bij het zien van de rollende ton, de houten hut en de wipboot, denk ik dat we daar ook blij mee moeten zijn, de EHBO zou anders nu haar handen vol hebben aan gewonde kinderen. Jammer dan weer dat de enorme glijgoot niet meer in het park staat, want een beetje pretpark heeft toch nog wel ergens zo'n glijbaantje staan. Alhoewel, de reïncarnatie in de vorm van het Glijhuys is toch ook niet verkeerd en een stuk sfeervoller.

Doornroosje steelt de show op de pagina's 54 en 55. Fotomateriaal dat we al kenden en daarom ook leuk om te ontdekken dat sommige foto's met opzet zwart-wit zijn gemaakt, want de werkelijke foto's zijn in andere publicaties afgedrukt in hun originele vergeelde kleuren. Van de bouw van het Herautenplein is veel beeldmateriaal hier voor het eerst te zien. Zouden de bouwers er ook maar eventjes bij hebben stilgestaan dat ze bezig waren met één van 's werelds meest romantische en sfeervolle plekjes? De foto van het Café-Restaurant met de kale omgeving is voor nu een geweldige foto, omdat deze plek de laatste 20 jaar helemaal is volgebouwd en geasfalteerd. Het fotoboek eindigt tenslotte met een Kleine Boodschapstempel en 3 foto's.

De persoon die hier wordt geïnterviewd, Piet Schapendonk, heeft duidelijk echt hart voor de zaak, zeg maar. Een echte liefhebber die er alles voor over had om van de Efteling een prachtig park te maken. Als je leest welke studies en opleidingen deze man ook al had gedaan voor hij bij de Efteling kwam, kun je al weten dat hij vooral op gebied van het groen en infrastructuur veel voor de Efteling kon betekenen. Hij weet dan ook wel wat te vertellen hierover. Dat we er dan hier achter moeten komen dat Reijnders iedere gebruiker van de wisselautomaat De Rijke Vrek wilde bedriegen door minder terug te geven dan er was ingegooid…

Karel van Tuijn, de bekendste dokter van de Efteling, vertelt ons hoe hij er voor heeft gezorgd dat de Efteling ook genoeg sociaal-medische kennis in huis haalde,  en hoe de Efteling een echte arts kreeg met goed geregelde EHBO-post. Om onverklaarbare redenen staan de afbeeldingen van Zwaan Kleef Aan en het Anton Pieckplein vervolgens op de pagina daarnaast. Een beetje weinig, maar nog nooit gepubliceerd. Als je dan de foto rechtsboven ziet, zou je willen dat iedereen nog in klederdracht over het middeleeuwse pleintje liep.