In vergelijking met hoofdstukken van de jaren ’50, '60, ’70 en ’80, lijkt dit wel een reclame voor PandaDroom en het Efteling Theater. Van de droge tekst is hier niets meer te bekennen en woorden als fantastisch en schitterend komen nogal vaak voor. Bijzonder is wel de enige vermelding van toekomstplannen die nog moeten worden uitgevoerd. Helaas niets over toekomstige attracties of Droomrijk, wel drie zinnen over het Uitrijk.

De pagina's 198/199 bieden dan toch een fraaie grote afbeelding van het ontwerp van Ton van de Ven voor de voorkant van het Theater, een tekening die ons de hoop geeft dat het Uitrijk een gebied wordt waar de Eftelingromantiek en sfeer valt op te snuiven. Iedereen die geen postzegels heeft gekocht (of ze allemaal al heeft verstuurd) hoeft niet te mokken, want hier staan ze alle vijf afgebeeld. De zeer recente vermelding van het ridderen van Ton van de Ven laat ook nog eens zien dat er tot op het laatste moment aan dit boek is gewerkt, ook al heeft het de hele lay-out van pagina 199 verknald.

De laatste interviews zijn met de directeuren Beck en Vughts. Paul Beck heeft zeven jaar lang alle moeite in het park gestoken. Dat blijkt al bij de eerste alinea (waarin ook de leukste anecdote zit van Beck). De rest van de tekst gaat alleen over wat Beck allemaal heeft bereikt bij de Efteling.

Fantástisch dat Vugts voor de luchtfoto van het park staat. Fantástisch om te weten dat Vugts van plan is om nog een tijd te blijven… Nee, even alle gekheid op een stokje, als we zo de interviews van een paar recente Eftelingmedewerkers lezen plus dit interview, dan moet ik zeggen dat ik er van schrik dat Olaf Vugts al zo veel voor de Efteling heeft betekend. Het is echter toch wel fantástisch om te weten dat Vugts als jochie Ton van de Ven heeft ontmoet, ik ben benieuwd hoe Van de Ven de fouten van het vakantiemedewerkertje heeft bestraft.


Het is geweldig dat sommige plattegronden zo groot in het boek staan afgebeeld, maar plattegronden uit de jaren '70 en '80 waren toch ook wel welkom geweest. Nu zijn vijf plattegronden toch best wel veel voor een boek van 208 pagina’s, dus het is misschien fout om daar over te gaan zeuren. Een bespreking van deze plattegrond is natuurlijk overbodig (zie daarvoor de plattegrondrecensie), de vermelding van alle plattegrondborden in het park is toch een leuk extraatje.


De drie allerhoogste bazen van de Efteling sluiten het boek af met een kort nawoord, met daarnaast, op pagina 205, de inhoudsopgave. De colofon op de bladzijde daarna, noemt alle mensen die aan het boek hebben meegewerkt en de bronnen die zijn gebruikt. Pagina 207 bevat de originele openingsaffiche die nu ook als poster te koop is.