Sfeer:   Assortiment:   WWCW-team:

nton Pieck en ijs. Het is alsof die twee in eerste opzicht ongerelateerde zaken eens per halve eeuw wel moéten convergeren tot iets groots in het voormalige Westerpark van de Efteling. 1954 bracht een ijsbord dat de frustraties van Pieck wist te kanaliseren tot een onthullende explosie van irritatie ― het gevolg kennen we allemaal als de inauguratie van het Anton Pieckplein. In 2003 was het de jonge Pieck-adept Den Dulk die ijs en Pieck voorgoed hand in hand liet gaan met de vorming van een heel nieuw ijsgerelateerd horecapunt. Alsof de decennialang zacht maar onvermurwbaar voorpruttelende ondergrondse argwaan van het park jegens ijs en andere tot onder het minpunt gekoelde zaken voorgoed met de ― in dit geval kille ― deken van liefde afgedekt zou worden, om nooit of te nimmer meer de kop op te steken in een Wereld vol Wonderen.

Of Den Dulk zich bewust is van de onder zijn handen tot stand gekomen ontspanning van het ijzige conflict tussen (room-)ijs enerzijds en ingetogen, warme Piecktinten anderzijds is onduidelijk. Wel lijkt het zeker dat een catastrofale ijsapocalypse en de daarmee gepaard gaande exodus van bevroren goederen uit het park niet langer tot de Kaatsheuvelse risico's behoren. Wie wellicht wat wazig kijkt na de voorgaande tekst kunnen wij geruststellen: de plaats van handeling van deze bespreking is inderdaad den Suykerbuyk.

Sinds de eerste geruchten voor een nieuw danwel groter Anton-Pieckplein de kop opstaken ― zelfs al in de vorm van het legendarische A-veld tijdens de vroege geschiedenis van het park ― is er sprake van een wafel- en ijskraam binnen het bestek van dit plan. Anton Pieck, ja heus, de grote meester zelve, krabbelde het ― al zal het wellicht met gepaste doch ingetogen afkeer geweest zijn ― reeds voorzichtig als een suggestie op zijn schetsjes. Nu moeten wij toegeven: de van oorsprong Luikse lekkernij werd door Pieck altijd al zeer geapprecieerd. Daarmee was de helft van de stap tot een gerealiseerde Suykerbuyk al Pieckeriaans gerechtvaardigd. De zoete geur van kersen, poedersuiker en échte boter doet immers menig 'coeur battant de nostalgie' sneller kloppen.

Den Suykerbuyk opende enige tijd na de nabijgelegen Smulpaap II, zoals gezegd in 2003, de deuren. Alras vlijden lieden zich in de lommerrijke hoekjes van het plein; Koekoek zou het tafereel welhaast in een voor hem zo kenmerkend pittoresk 'claire obscure' hebben kunnen vastleggen. Edoch, hoe fraai de omgeving ook is, het interieur mist toch de verfijning van perfectie. Hoe het geheel onder de reeds lang geleden gebrevetteerde en zelfs door Hare Majesteit geridderde voormalig Creatief Directeur vorm zou zijn gegeven blijft gissen; gelukkig kunnen we concluderen dat de steken die de jongeling Den Dulk liet vallen nog geen onherstelbare schade aan het totaalbeeld hebben toegebracht. Laten we, omwille van de goede orde, eerst de positieve aspecten minitieus in ogenschouw nemen.

In het prachtig oud-Hollandsch aandoende interieur valt vooral de ontroerend perfecte tegelvloer direct op. Als ware het een decor van Vermeer of een huishouden van Jan Steen, verstopt achter een gedrapeerd repoussoir, wisselen de witte en zwarte tegeltjes elkaar regelmatig af. De wanden zijn zorgvuldig voorzien van in de juiste tinten gelakte lambriseringen. Fraaie balken stutten het puike plafond en kandelaars, gelakt in de enige correcte tinten, maken de daarin geplaatste peertjes tot ware lichtkunstobjecten. Overdrijven wij in uw ogen? Werp dan eens een blik op de taarten die her en der de bezoeker van den Suykerbuyk vast doen watertanten tijdens het wachten op de beurt. Ook deze zijn van grote kwaliteit. Ter afronding van de positieve aspecten golft van tijd tot tijd een zwierige draaiorgelmelodie het etablissement binnen; de geur van versgebakken wafel doet ons de ogen sluiten in een vlaag van ongebreideld escapisme.

Zoals u echter al in deze bespreking las zijn er ook minder positieve aspecten te vermelden. Het zijn de rotte appeltjes in de kist vol blozende goudrenetten: mits op tijd verwijderd tasten ze het totaalbeeld niet definitief aan, maar wee degene die de zaak laat versloffen en daarmee voorgoed de glans tenietdoet. Continuering van de gemaakte fouten zal uiteindelijk, wanneer het uur U daar is en de druppel de emmer doet overlopen, ijlings worden gelogenstraft met een onmiskenbaar en onomkeerbaar afkeurend knikje onzerzijds. De goede observator weet al lang wat onze belangrijkste rotte goudrenet in kwestie is: uiteraard hebben wij het over de nieuwerwetse ijscounter die als een dolksteek de sfeer van het horecapunt in tweeën klieft. Sfeerloos, koud en beslist on-Piecks staat het ding als een gezant van andere tijden, een waar anachronisme, te staan waar het niet zijn moet. Welke lorejas, welke doerak of welke schobbejak pleegt toch zulk een stijlbreuk, staat erbij en kijkt ernaar? Wij van het WWCW zouden het wel weten: koperen, kegelvormige ijshouders met fraai geciseleerde deksels, een handvat van ebbenhout of porselein kunnen ons bekoren. Plastic Hertog-bakken echter niet. Neen, beslist niet! Een andere fout betreft de bijzonder wankele krukjes die de verder fraai uitgevoerde vensterbanken begeleiden. Menigmaal wisten wij slechts met de grootste inspanning het evenwicht te behouden.

Zoals menigeen echter weet zijn wij van het Wonderlijke WC Web, ergens diep onder onze strenge en strikte buitenkant, voorzien van een vergevingsgezind hart. Het is onze diepgewortelde zwakheid, ingegeven door een overdosis nostalgie en een nooit helemaal verlaten jeugdige verwondering om al het moois van deze wereld. Den Dulk wist als een ware Cupido ons hart te veroveren met zijn flamboyante, ja zelfs wat excentrieke verschijning en goedbedoelde torentjesdrift. Voorlopig vergeven wij hem het gebrek aan vuistmakerij tegen de alhier besproken 'rotte appels' van den Suykerbuyk. Mits het geheel ooit, al is het over een tiental jaren, met een kritische blik en een volledig ontwikkeld estetisch Efteling-gevoel, een herbeschouwing zal krijgen.

Voor nu, drie sterren. Oma kan vanachter haar raampje tevreden zijn. Het wordt nog wel eens wat met die ontwerpende kleinzoon van haar.

Sinds 2003  Categorie balie (overdekt)  Aanbod specialistisch & goed  Bezetting ruim voldoende  Prijs/kwaliteit prijzig  Aantal kassa's 1  Omzet (per bezoeker per dag) (TBA)  Pinautomaat? ja  Smaakoordeel 8  Zitjes ruim  Afvalverwerking ruim aantal afvalbakken + Moeder Gijs op 20 meter  Dichtsbijzijnde toiletten Het Witte Paard

 

~ volgen later ~

  
  

Sfeerbeoordeling:   1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Assortimentbeoordeling:   1 2 3 4 5 6 7 8 9 10         het totaal aantal op dit horecapunt uitgebrachte stemmen is inmiddels:

Den Suykerbuyk zelve. Duidelijk geschetst naar Docters van Leeuwen.	De juiste tinten, de juiste vormen: ja, dat horecapuntje komt er wel.	De boom die Pieck nog zag komen en gaen, leunt nu tegen 't huysje aen.
Noest werkt men om alle rondbuykige gasten te behagen.	Wafelijzers. Voor die ambachtelijke hoorns enzo.	Kijk, dat is nu weer wat overdreven: alleen de vloer was genoeg geweest.
Met de complimenten van de Heks van Hans en Grietje.	Evenals hier, maar nu ook met de felicitaties van de kip-met-zakelijke-talenten.	En zowaar, nog meer nep. Taarten maken kunnen ze wel daar in Kaatsheuvel.
Leuk, die ruitjes in het houtwerk. Alleen die kandelaartjes: wellicht iets té...	In tegenstelling tot deze. Want tsja, deze kennen we allemaal nog wel natuurlijk.	Een laagje poedersuyker maakt het plaatje 's winters af.
	Fraaie omgevingen wegen bij het WWCW mee. Herfstige tinten eveneens.