Kaatsheuvel, 7 juni 1952

  Mijne heren,

Enige tijd nadat wij vernomen hadden dat in uw fraai wandelpark een nieuw Sprookjesbos was verrezen, reisden wij met ons vieren af richting Efteling, teneinde zelf enige blik te werpen op deze vertellinkjes. Nadat wij het bos betraden, viel ons enige gedachten en ideeën in, die wij in dit epistel doen toekomen. Wellicht kunt u er iets mee?

Het begon al met het betreden van het, overigens zeer schone, bos. Wij misten hier toch wel enige toegang. Ineens stonden wij in het Sprookjesbos, zonder dat we dit zelf hadden gemerkt. Wellicht dat een fraai toegangshek, of misschien nog beter, een poort tot een oplossing zou kunnen leiden. Misschien iets met kabouters of heksen wellicht? Enkele meters verderop arriveerden wij bij een zeer mooi bouwwerk, een kasteel, dat op een heuvel gelegen was. Jammer dat de begroeiing hier nog wat laag was, maar wij beseffen dat een bos tijd nodig heeft om te groeien. Nog een tip van onze kant: laat klimop groeien tegen de torens, dat geeft het geheel een wat verweerde blik. Van bewoners was helaas nog geen sprake, maar inmiddels hebben wij begrepen dat dit wel de bedoeling is. Doornroosje zal hier gaan slapen en ook de schildwacht en enkele koks zullen het kasteel gaan bewonen. Is het  misschien ook een idee de spinnende dertiende fee toe te voegen? Wij hoorden dat dit niet gaat gebeuren. Erg jammer omdat het sprookje zo een slechterik mist. Weer wat verder, nadat we waren afgedaald van de trappen van het kasteel,  zagen we een groepje paddestoelen, bestemd voor kinderen. Goed idee, maar waarom geen heel dorpje? Kabouters zijn zulk leuk volk en je kunt er veel kanten mee op. Een aantal huisjes bijvoorbeeld, waar je als bezoeker in kunt lopen en de kabouters kunt zien leven. Wellicht zou het kunnen om de beroemde bewegingstechnieken hier eens op los te laten. Want bewegingen laten maken kunt u, dat bewijst wel de man met de lange hals uit de zes dienaren, die we weer verderop om een hoek aantroffen. Heel geslaagd, maar ook hier een aantekening. Er wordt gerept over zes dienaren, terwijl we er maar één zien, waar zijn de vijf anderen? Maak er desnoods nog één bij. Wij dachten zelf aan Heuvelbuik, die je dan zo kunt instellen dat je hem als prullenbak kunt laten werken. Geef de dienaar een stem en laat hem kinderen vragen hem afval te geven, blijft ook het park mooi schoon. Of doe iets met Kogeloog met een blinddoek voor.  Maar verder klagen we niet. Langnek (zoals de dienaar blijkt te heten) is echt prima.

Dan kwamen we weer twee wonderlijke dingen tegen. Het stoute prinsesje, uitgebeeld door een papegaai, die de bezoeker napraat. Wat een vernuft! Wat een klasse! Wij stonden versteld van het feit onszelf terug te horen. Ook de anderen kwamen niet uitgeroepen. Hier moet u niets meer aan doen, dit is namelijk van een nooit eerder gezien hoog niveau. Helaas waren we over het volgende tafereel minder te spreken. De Chinese Nachtegaal zingt mooi en zit bij een fraaie muur, maar de bloemetjes die (zoals we al eerder gehoord hadden) moesten opengaan, vertikten dit te doen. Heel jammer en het zorgde bij ons voor de vraag of dit sprookje niet beter op een andere manier kon worden uitgebeeld. Met de keizer van China en de gouden vogel erbij of zo? Misschien dat in een gebouwtje die bloementruc beter werkt? Zoals het sprookje nu reeds in het bos te zien is, zou het beter kunnen verdwijnen (één van ons suggereerde dat de Nachtegaal misschien wel door een draak kan worden verjaagd, maar dat vonden de anderen niet zo aardig). Via de put van vrouw Holle met z'n oogverblindend mooie tekeningen en zeer knap water effect, belandden we op een groot plein, alwaar aan de zijkant een vriendelijke kabouter ons de weg naar de waterclosetten wees. Ook dit is weer van een perfect geheel. Een simpele armbeweging met de duim naar achteren maakte er meteen een mooier geheel van. Ook Sneeuwwitje in haar grot was fraai om te zien, maar wel een beetje statisch. Misschien zouden de dwergen ook wat meer beweging kunnen krijgen? De laatste twee sprookjes betroffen de fontein Kikkerkoning en de Magische Klok. Over de fontein zouden we nog willen zeggen dat het jammer is dat er zo'n korf in het water zit, waarschijnlijk om de bal op z'n plaats te houden. Misschien dat deze korf ooit eens een beetje mooi kan worden weggewerkt?

Uiteindelijk verlieten we via een typische Anton Pieckpoort het Sprookjesbos en constateerden dat er nog veel ruimte is om bij te bouwen. En sprookjes zijn er ook nog voldoende: Assepoester, Roodkapje, De Wolf en de Zeven geitjes, Repelsteeltje en de Rode Schoentjes wellicht?

Nogmaals, u kunt onze brief uiteraard op de stapel leggen en er niets mee doen, of bepaalde ideeën ter harte nemen. De geboden suggesties zijn slechts ontsproten tijdens onze wandeltocht. Het Sprookjesbos is in elk geval een aanwinst voor het natuurpark en zal er over een jaar of 50 hopelijk nog wel staan.

  Met de meest vriendelijke groeten,