Attracties - Sprookjesbos - De Sprekende Papegaai

 
 
De Sprekende Papegaai -|- edits: Friso Geerlings © het WWCW 2005  
Lang, heel lang geleden, leefde er in een ver land een koning die een dochter had die niet alleen heel lief en verstandig was, maar er ook nog beeldschoon uitzag. Ze had echter één ondeugd: ze kon het maar niet laten om oude en gebrekkige mensen na te doen. Als iemand al stotterend iets tegen het meisje vertelde, dan antwoordde ze al stotterend terug. En als ze een oud vrouwtje hoorde praten, dan zette ze een krakend piepstemmetje op en maakte ze haar rug krom, een deed haar na. De koning had het meisje al vaak gezegd dat ze dat niet kon doen, maar het prinsesje gehoorzaamde niet. Ze vond het gewoon te leuk.
 
De Sprekende Papegaai -|- Foto: Friso Geerlings © het WWCW 2005
Embleem 'De Sprekende Papegaai' -|- Tekening: Bram Elstak © het WWCW 2005
Sprookje:
De Sprekende Papegaai

Publicatietitel:
Het stoute prinsesje

Opgetekend door:
Efteling (Truus Sparla en Peter Reijnders)

Openingsjaar:
1952

Ontwerp:
Anton Pieck

Ingesproken door:
Vrijwel iedereen

Type sprookje:
Beeld

 

   

 

Was het u reeds bekend dat...

...tegenover de Papegaai, tussen de onderbegroeiing van het bos, een mysterieus ritselend geluid te horen is? Alsof er zich kabouters in verschuilen...

...tijdens het seizoen 2006 de Papegaai 's avonds niet uitschakelde met de andere sprookjes van het bos? Tot diep in de nacht bleef het beest de bosgeluiden om zich heen feilloos reproduceren.

Op een bepaalde dag ontmoette het meisje weer een oud vrouwtje, dat haar met een heel gek stemmetje vroeg: "Meisjelief, kun je me vertellen wat de weg is naar het kasteel?" Het meisje kon zich niet bedwingen, ze boog zich voorover, schudde met haar handen zoals ze het vrouwtje had zien doen, en schorde hees dat het kasteel vlakbij was. Het vrouwtje, dat in werkelijkheid een oude fee was, werd zo kwaad dat ze het prinsesje terstond veranderde in een papegaai. Voortaan kon het meisje niet anders dan alles wat ze hoorde nazeggen. Na een tijdje kreeg het meisje berouw, toen ze inzag hoe onbeleefd ze wel niet was geweest, en toen de oude fee dat merkte, veranderde ze het meisje weer in een prinses. En vanaf dat moment was het meisje altijd heel lief en aardig tegen oude en gebrekkige mensen.

De oorsprong van het sprookje
Hoewel de meeste sprookjes in het Sprookjesbos teruggaan op sprookjes van de gebroeders Grimm, Hans Christian Andersen of Charles Perrault, zijn er ook een aantal sprookjes die de Efteling zelf heeft verzonnen, zoals dat van ‘De Magisch Klok’, ‘Het Bruidskleed van Genoveva’ en ‘De Vliegende Fakir’. Ook ‘Het Stoute Prinsesje’, zoals het sprookje van de sprekende papegaai eigenlijk heet, is door de Efteling zelf verzonnen. Hoewel het sprookje nergens op dSpreken zolang het oog rood is, dan spreekt de exotische vogel het wel na...  -|- Foto: Friso Geerlings © het WWCW 2005eze manier in het Sprookjesbos wordt aangeduid, is dit de naam die het sprookje kreeg op de allereerste plattegrond van de Efteling uit 1952. In het souvenirboekje dat je toen in het park kon kopen, stond een korte samenvatting van dit door Peter Reijnders bedachte sprookje; later zou in het Efteling-sprookjesboek van Truus Sparla het sprookje van ‘Het Stoute Prinsesje’ in een uitgebreide versie worden neergeschreven. Toen in 1974 het sprookjesboek van Martine Bijl verscheen en het sprookje hierin niet werd opgenomen, verdween het naar de achtergrond. ‘De Papegaai’ is niet alleen één van de oudste sprookjes uit Sprookjesbos, maar op die manier wellicht ook het onbekendste sprookje van allemaal.

Het sprookje in de Efteling
‘De Papegaai’, of ‘Het Stoute Prinsesje’ zoals dit sprookje in 1952 heette, was één van de tien sprookjes waarmee het Sprookjesbos van de Efteling werd geopend, samen met het kasteel van ‘Doornroosje’, de put van Vrouw Holle, de grot van ‘Sneeuwwitje’, ‘Langnek’, ‘De Kikkerkoning’, ‘De Magische Klok’, de Kleine-Boodschapkabouter, de kabouterhuisjes en de oorspronkelijke versie van ‘De Chinese Nachtegaal’. In "Het sprookje van de Efteling" beschrijft Bob Venmans hoe de papegaai, verborgen in een hoek van het bos, "feilloos zeker alles nazegt wat je hem toeroept, zelfs al zijn het wel eens woorden die niet helemaal door de beugel kunnen". Het mechanisme waarmee de papegaai alles herhaalt, "zolang het oog rood is", werd in het begin van de jaren vijftig door Peter Reijnders bedacht. Van twee bandrecorders ontwierp Reijnders een ingenieus toestel dat zowel kon opnemen als afspelen via een luidspreker en microfoon die in een door Anton Pieck ontworpen nis verborgen waren achter de vleugels van de bontgekleurde vogel. Later werd het toestel vervangen door nieuwere analoge en digitale apparatuur (de spoelen van de bandrecorder moesten zo vaak vervangen worden dat de papegaai algauw één van de meest storingsgevoelige sprookjes van het bos werd), maar aan het principe van Reijnders bleef men trouw. Ondanks het feit dat opnameapparatuur gemeengoed is geworden, blijven kinderen nog steeds even verbaasd kijken naar de wonderlijke sprekende vogel als ruim een halve eeuw geleden.

Nog immer populair...  -|- Foto: Friso Geerlings © het WWCW 2005

Het Dagblad Oost Brabant schreef in 1952 over dit sprookje: "Op een zware eikenbalk zit een wonderpapegaai. Spreekt de bezoeker nu enige woorden in, dan begint even later de bek van de vogel te bewegen en hoort de spreker zijn eigen woorden op 'papegaaientoon' weerklinken. Het dier herhaalt letterlijk alles en het ingenieuze en volkomen onzichtbare apparaat dat dit bewerkstelligt, bewijst alleen al de onbegrensde vindingrijkheid van de constructeur, de heer Reijnders." Pas bij een complete estetische en technische revisie van het sprookje in 2005 keerde het beweeglijke bekje van de Papegaai terug; de vogel had het daarvoor een kleine eeuwigheid met statische, dichte snavel moeten doen. Wellicht ter compensatie van zoveel verwaarlozing kreeg de Papegaai tegelijk met zijn herstelde snavelmechaniek ook een prachtig nieuw verenkleed in fraai ingeschaduwde oranje- en groentinten.

Noch in het sprookjesboek van Martine Bijl, noch op één van de CD's met luistersprookjes vind je het verhaal van ‘Het Stoute Prinsesje’ terug. Wel staat de vogel afgebeeld op één van de tien Efteling-dukaten van ‘Ezeltje Strek Je’.

Ansichtkaart 'Natuurpark de Efteling' - De Sprekende Papegaai -|- Scan: Friso Geerlings © het WWCW 2005

 


 

 

© 1998 - 2005 Het Wondere Wereld Web / Het Wonderlijke WC Web | teksten: Erwin Taets, Friso Geerlings en Paul Melssen